In de Invorderingswet is bepaald dat de schenker altijd hoofdelijk aansprakelijk is voor de voldoening van schenkbelasting over de door hem of haar gedane gift of schenking. Als de schenking vrij van recht is gedaan, is de schenker niet alleen aansprakelijk maar uiteraard ook draagplichtig. Maar ook in alle gevallen van schenkingen die niet vrij van recht zijn gedaan, kan de ontvanger voor de betaling terecht bij de schenker als de begiftigde – om welke reden dan ook – niet thuis geeft. In welke situaties moet je hier alert op zijn ?

Of je als schenker wordt aangemerkt, volgt in eerste instantie uit het BW. Maar ook op grond van de Successiewet kun je – bij fictie – als schenker worden aangemerkt. Denk bijvoorbeeld aan het verblijvingsbeding bij leven in artikel 11 Successiewet. Als bij fictie een schenking wordt aangenomen, is er dus ook (bij fictie) een schenker. En deze is daadwerkelijk hoofdelijk aansprakelijk voor de schenkbelasting die hieruit voortvloeit.

Een andere situatie is die waarin een bedrijfsopvolger niet voldoet aan de voortzettingseis en de navordering van schenkbelasting niet kan betalen. De ontvanger kan deze dan vervolgens innen bij de schenker – en zelfs bij diens erfgenamen – mits deze zuiver hebben aanvaard. Die verkrijgen dan wel een regresvordering op de onfortuinlijke bedrijfsopvolger, maar zullen eerst de ontvanger moeten betalen.

Komt na een overlijden een andere (belaste) schenking van stel twintig jaar geleden boven water waar nooit aangifte van gedaan is ? Zoals in het vorige item uiteengezet, kan een inspecteur dan vaak nog steeds navorderen. Ook na deze periode is de schenker nog steeds hoofdelijk aansprakelijk en na diens overlijden zijn de erfgenamen dat ook.