Dat is een vraag, waar veel mensen met een samengesteld gezin voor komen te staan. Je hebt een nieuwe partner, maar je hebt ook kinderen uit je eerdere relatie. Nu kom je een beetje op leeftijd, je hebt wat vermogen opgebouwd en je gaat nadenken over de vraag hoe dat vermogen moet worden verdeeld als je er eenmaal niet meer bent. Je wilt absoluut dat je kinderen hun deel krijgen, maar je wilt ook je nieuwe partner, die met hart en ziel voor jou heeft gekozen, niet onverzorgd achterlaten. En je vermogen is nu ook weer niet zo groot, dat je alle heren tegelijk kunt dienen. Hoe ga je nu deze gordiaanse knoop ontwarren?

Hier draait estate planning eigenlijk om. Hoe ga je je vermogen zodanig testamentair aanwenden, verdelen dan wel toedelen, zodat dit het meeste recht doet aan je wensen en mogelijke verwachtingen? In de basis komt het erop neer dat je vooraf moet bepalen wie je leading laat zijn na je overlijden. Is dat je partner? Dan moet je erop vertrouwen dat die ook het beste met jouw kinderen voorheeft, en dat dat ook zo blijft. In de praktijk loopt dit vaak anders. Neem je dit tot uitgangspunt, dan zorg je ervoor dat je kinderen niet rechteloos hoeven toe te zien hoe stief na jouw overlijden de zaken naar zijn of haar hand zet. Maar je moet in je testament wel een keuze maken; schipperen zal niet gaan.

Mogelijkheden respectievelijk issues

• Tweetrapsmaking (vaak gebruikt in samengestelde gezinnen). Wat de partner verkrijgt, vererft na diens overlijden naar de kinderen van de insteller van de tweetrap. Dit kan werken, maar de partner kan wel over het bezwaarde vermogen beschikken en dit verteren. In elk geval kun je bepalen dat bij verteer het onbezwaarde vermogen geacht wordt het eerst te zijn verteerd.
• De kinderen hebben het recht om van de stiefouder te vragen goederen in bloot eigendom over te dragen en zodoende het kindsdeel af te lossen. In veel testamenten worden deze wilsrechten echter zonder pardon geschrapt, waardoor de kinderen moeten afwachten, vaak ook renteloos, tot na het overlijden van een vaak nog jonge stiefouder (die soms ook een of meer kinderen heeft). Besef dus wat dit schrappen betekent.
• De testateur legateert vruchtgebruik aan zijn/haar partner en laat de bloot eigendom na aan zijn/haar kinderen. Dit kan goed werken, tenzij de vruchtgebruiker de bevoegdheid krijgt om over het vruchtgebruikvermogen te beschikken en dit te verteren. Dan biedt het geen enkele garantie dat de kinderen uiteindelijk iets krijgen. Beschikken en verteren kun je ook uitsluiten, bovendien kun je ook een tijdelijk gebruiksrecht legateren.

Tip
Voldoet u aan bovengenoemd profiel? Maak bovenstaand dilemma dan tijdig bespreekbaar, zodat je cliënt in elk geval een weloverwogen keuze kan maken. Het instrumentarium is zeer uitgebreid.