Tegenwoordig vragen veel pensioenuitvoerders niet meer naar de partnergegevens voor dekking van het overlijdensrisico voor pensioendatum. Bij overlijden wordt pas nagegaan of er ten tijde van het overlijden een partner was en aan de hand daarvan wordt het recht op uitkering van partnerpensioen vastgesteld. Men noemt dit het onbepaalde partnersysteem. In dit systeem wordt voor alle werknemers een partnerpensioenpremie in rekening gebracht. Wanneer je als alleenstaande bij een pensioenfonds zit, betaal je solidair mee aan de collega’s in de sector mét een partner.

Bij een verzekerde regeling met een netto premiestaffel is dat niet zo. In dat geval wordt de actuariële risicopremie buiten de staffel om volledig door de werkgever betaald. Het is in dat geval dus niet zo dat een collega die geen partner heeft financieel slechter af is dan een collega met een partner. De premie is (per werknemer) gebaseerd op een veronderstelde partnerfrequentie. De gemiddelde partnerfrequentie loopt van ongeveer 10% bij 21-jarigen tot ongeveer 90% bij 67 jaar. Voor een jongere deelnemer worden door een verzekeraar dus minder risicopremies in rekening gebracht, omdat de meesten op deze leeftijd verreweg nog geen (vaste) partner hebben.