Onbelaste vergoedingen en verstrekkingen vallen onder de aftrekbeperking in de inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting. Dit heeft – in navolging van gerechtshof Amsterdam – nu ook het hof in Den Bosch beslist. Slechts als de vergoedingen bij de werknemer of werkgever feitelijk zijn belast, zijn dergelijke kosten niet in aftrek beperkt. Als de vergoedingen gericht vrijgesteld zijn of in de vrije ruimte vallen, zijn de kosten beperkt aftrekbaar. Hoe kwam het hof tot dit oordeel en wat zijn de gevolgen voor de werkgever? De werkgever is een supermarkt die (op de werkplek) maaltijden, consumpties, personeelsfeesten en werkkleding vergoedde of verstrekte aan de werknemers.

Commentaar
De genoemde vergoedingen en verstrekkingen behoren tot het belastbaar loon. In geschil is of de aftrekbeperking ook geldt voor belastbaar loon, waarover geen loonbelasting is afgedragen, omdat een gerichte vrijstelling van toepassing is of de vergoeding ten laste van de vrije ruimte is gebracht. De werkgever stelt dat de vergoedingen en verstrekkingen niet in aftrek zijn beperkt omdat voor loon geen aftrekbeperking geldt. De aftrekbeperking geldt dan niet voor de vergoedingen en verstrekkingen omdat deze sinds de invoering van de WKR in 2010 immers tot het belastbare loon behoren. Volgens de Belastingdienst zijn de vergoedingen en verstrekkingen op grond van doel en strekking van de wet wel in aftrek beperkt, omdat er feitelijk, door een gerichte vrijstelling of vrije ruimte geen loonheffing over wordt betaald.

Gerechtshof
Het Hof overweegt dat de definitie van het fiscale loonbegrip na invoering van de werkkostenregeling niet is uitgebreid. Kosten voor het verstrekken van voedsel aan personeel zijn volledig aftrekbaar, voor zover bij de werknemer loon in natura in aanmerking wordt genomen. De aftrekbeperking is slechts van toepassing voor zover de gemaakte kosten van voedsel het in aanmerking te nemen loon in natura overtreffen. De kosten zijn dus volledig aftrekbaar voor zover er daadwerkelijk loonbelasting is betaald.

Vergaande administratieve lasten
Deze uitspraak leidt tot vergaande administratieve lasten voor werkgevers, vooral als er geen gerichte vrijstellingen van toepassing zijn en de vrije ruimte wordt overschreden en de werkgever dus eindheffing moet betalen. Hoe bepaal je dan welke bestanddelen al dan niet ten laste van de vrije ruimte worden gebracht? De Belastingdienst opperde al eens dat niet beperkt aftrekbare kosten dan eerst ten laste van de vrije ruimte mogen worden gebracht. Vanwege overschrijding van de vrije ruimte zouden dan beperkt aftrekbare kosten met eindheffing worden belast, waardoor ze alsnog aftrekbaar zijn. Maar dan nog is dit een bewerkelijke exercitie.

Tegen de eerdergenoemde uitspraak van Hof Amsterdam is geen cassatie ingesteld. Het zou wellicht meer duidelijkheid geven als de Hoge Raad een eindoordeel velt over deze kwestie.