Laten we de casus van Pieter en Koosje die gaan scheiden (zie hiervoor), verder uitwerken. Neem even aan dat er verder niets anders is dan de woning met een waarde van € 500.000 en een bancaire lening van € 200.000. Pieter heeft in 2017 € 100.000 uit een jubelschenking ingebracht. Die krijgt hij helemaal terug, getuige de uitspraak van de Hoge Raad van 21 maart jl. Maar moet de resterende overwaarde van € 200.000 dan wel 50/50 worden verdeeld? Dat is nog maar zeer de vraag. Hoe werkt dat?

Hier speelt de problematiek van de vergoedingsvorderingen (zie BW 1:87). Het hangt er maar van af of Pieter en Koosje wel of niet iets zijn overeengekomen over de terugbetaling van deze meerinbreng. Is dat gebeurd, dan ligt het voor de hand dat in de leenovereenkomst is opgenomen dat Koosje het nominale bedrag van de meerinbreng te zijner tijd moet terugbetalen. De uitkomst is dan dat Koosje 50% krijgt van de resterende meerwaarde van € 200.000, ofwel € 100.000. Pieter ontvangt zijn inbreng van € 100.000 helemaal terug plus 50% van de resterende overwaarde, in totaal dus € 200.000.

Is er niets vastgelegd over de terugbetaling maar is de meerinbreng wel bewijsbaar? Dan kan Pieter de regeling van de vergoedingsvordering (BW 1:87) toepassen. Hij krijgt dan meer en Koosje minder. Immers, van de koopsom van € 300.000 heeft hij € 200.000 ofwel 66,66% gefinancierd, en daarmee heeft hij een economisch belang in de woning verkregen van eveneens 66,66%. Bij verkoop komt hem dus ook 66,66% van de verkoopopbrengst toe, stel € 500.000 * 66,66% = € 333.333. Na aflossen van zijn deel van de lening resteert voor hem € 233.333. Koosje ontvangt 33,33%, ofwel € 166.666, waarvan na aflossing van haar deel van de lening € 66.666 resteert.

Tip
Speelt een vergelijkbare situatie bij jouw? Bespreek dan het issue van de vergoedingsvorderingen op voorhand. Dan kun je immers nog bijsturen naar gelang de wensen van beiden.