Er is in de pensioenwereld een discussie ontstaan over het al dan niet tonen van het persoonlijke pensioenvermogen in de communicatie naar deelnemers. Wanneer je als 55-jarige bijvoorbeeld € 10.000 ouderdomspensioen hebt opgebouwd in een middelloonregeling, dan zou dat na de transitie en het invaren naar een Wtp-premieregeling kunnen betekenen dat de waarde van die opgebouwde pensioenaanspraak € 150.000 is. Bij invaren komt hier waarschijnlijk, afhankelijk van de dekkingsgraad, nog wel een invaarbonus bij en de waarde is ook afhankelijk van de rentestand.

Sommigen menen dat deelnemers dan ten onrechte het gevoel kunnen krijgen dat ze rijk zijn en dat we dat niet moeten laten zien. Daar kan ook anders naar gekeken worden. Bij verzekerde pensioenregelingen en bij PPI’s is het al jaren gebruikelijk dat er jaarlijks een opgaaf wordt gedaan met het verloop van de beleggingen, met een beginstand en een eindstand. Daar kun je aan toevoegen tot welke indicatieve uitkeringen dit saldo dan leidt. Inzichtelijk maken welke mutaties er in het persoonlijk pensioenvermogen in de afgelopen periode zijn geweest, is ook nodig om transparant te zijn over waar het geld blijft. De pensioenfondsdeelnemers moeten er maar aan wennen dat er een jaarlijkse uitgewerkte kassabon komt.